Heb je je wel eens afgevraagd hoe het kan, dat hoe meer dingen veranderen, hoe constant ze eigenlijk blijven? De rijken blijven rijk, de armen blijven arm. Wat is de oorzaak? Waar zit het zwarte gat? Ligt het aan het onderwijs, vriendjespolitiek, het monetaire systeem, ineffectieve vertegenwoordiging of alle opgenoemde?
Middels lobby-werk weten gigantische bedrijven met miljarden aan speelgeld de centrale spelers binnen het politieke raamwerk te beïnvloeden. Met alle respect naar politici met een geweten en integriteit maar over het algemeen staan politici bekend om diens corruptie. Lobbyisten zien hun kans schoon om de corruptie van deze mensen te lessen zodat wetsvoorstellen makkelijker aangenomen worden en de bevolking te flessen.
Hoe kleiner de vertegenwoordiging van een volk, hoe corrupter.
Stel je voor, je hebt in de 1e en 2e Kamer maar 1 persoon zitten die de hele dag alleen maar monologen met zichzelf houdt, uiteraard, om diens eigen ingediende wetsvoorstellen te accorderen. Klinkt komisch maar het kan gruwelijke gevolgen hebben voor de bevolking. 1 persoon op 16 miljoen is nogal een verhouding.
Een stapje verder. Stel je voor. Je hebt in de 1e en 2e Kamer maar 200 personen zitten die de hele dag alleen maar over een weer met elkaar kibbelen over wetsvoorstellen wat alleen goed uitpakt voor een kleine groep mensen. Denk aan grote corporaties die snoepbaantjes beloven of onder de tafel centjes. 200 mensen op 16 miljoen is niet wat je zegt 1 op 1.
Nog een stapje verder. Stel je voor. Je hebt heel Nederland in de 1e en 2e Kamer zitten. “Dat past niet, jongen. Dat weet ik zelfs.” Ik bedoel het figuurlijk, natuurlijk. Alle mensen zouden in staat zijn om een wetsvoorstel in te dienen. De stemkracht wordt niet gecentraliseerd maar blijft bij de mensen en wij kunnen actiever participeren in het politieke proces. Over het algemeen kan iedereen boven de 18 jaar in Nederland lezen en schrijven dus dat zou geen belemmering moeten zijn. Participeren zou dan ook beloond kunnen worden en is dan mogelijk op lokaal, nationaal en internationaal niveau.
Het decentraliseren van het polder-model.
Hoe zou dat eruit komen te zien? Nou je krijgt om de paar dagen een mailtje met een overzicht van stijgende of dalende wetsvoorstellen. Zodra het animo groot is genoeg, kan iedereen stemmen over het wetsvoorstel. Na een akkoord, krijgt iedereen nog een kans om het wetsvoorstel vervolgens in werking te zetten.
Door het decentraliseren van het polder-model wordt het voor veel bedrijven moeilijker om een land te besturen met wat zakken speelgeld. Het is immers veel makkelijker een handjevol politici om te kopen dan hele regio’s mensen.
Oke, dat klinkt allemaal heel aardig enzo maar hoe dan? We kunnen gaan werken met de blockchain waardoor we alles openbaar houden plus de anonimiteit van alle participerende waarborgen.
Oke, maar wat is het nadeel hiervan? Dat alle politici “normaal” arbeid moeten gaan verrichten en diens loon van anderhalve ton per jaar op hun buik kunnen schrijven. Je weet wel, het loon waar jij en ik vijf jaar in arbeidersland moeten verblijven.